Geschiedenis

Oprichting SVPG

Het ontstaan van SVPG heeft een lange voorgeschiedenis. Het zal eind 1998 geweest zijn toen de secretaris van de Algemene Vereniging van oud personeel van de Koninklijke Marine, thans genaamd AVOM een brief schreef naar het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Groningen om ook in Groningen te komen tot een monument voor de Groningse jongens die in de jaren 1945 – 1962 waren gevallen in het voormalig Nederlands Oost Indië en Nieuw Guinea. Men stond er in eerste aanleg niet wel willend tegenover. Maar hij kreeg toch toestemming om steun te zoeken bij de andere veteranen organisatie in Groningen. Hij heeft toen contact opgenomen met de VIM (vereniging Indië Militairen), VOMI (Vereniging Oud Militairen Indië, Bond van Wapenbroeders, COM (Contact oud Mariniers) en AVOM. Zij steunden zijn initiatief volledig en waren bereid mee te werken. Eind 1998, begin 1999 nam de heer Amerika, oud raadslid van de gemeente Groningen en oud Indië militair, lid van de VOMI contact met hem op en zij vormden met de vertegenwoordigers van voornoemde verenigingen een Overleg groep om zo gezamenlijk plannen te ontwikkelen om in de gemeente Groningen te komen tot een provinciaal Indië Monument voor de uit Groningen afkomstige militairen, die in de jaren 1945- 1962 zijn gevallen in het voormalig Nederlands Oost Indië en Nieuw Guinea. Er was en is behoefte aan een plek in Groningen waar bij deze gevallen militairen stil gestaan kan worden. Het gedicht "Psalm" van Rutger Kopland aan het begin van het monument en aan het einde van het monument brengt het gemis van de dierbaren goed onder woorden. Vele gesprekken moesten gevoerd worden. Toestemming van de gemeente om een monument te plaatsen, een plek waar het monument tot zijn recht zou komen, de financiën. Maar toen de toestemming er eenmaal was kregen de initiatiefnemers, gesteund door de besturen en leden van de plaatselijke afdelingen van de diverse veteranen verenigingen in Groningen ook de volle medewerking van de gemeente en de provincie. Vooral financieel is de in tussentijds opgerichte stichting "Indië Monument Groningen" enorm gesteund. De overleg groep is blijven bestaan tot de onthulling van het monument in 2002. De heer Tigchelaar werd secretaris van de stichting Indië Monument Groningen en de heer Hansen nam zijn plek binnen de overleg groep over. Wijlen de heer Matthijsse was de eerste voorzitter van de stichting Indië Monument en de heer Oostenbrink, van het COM, penningmeester. Na overleg is gekozen voor een plek op de begraafplaats Selwerderhof in Groningen. De tweede keus die gemaakt is, is de keuze voor het ontwerp voor het monument van de kunstenaars Anne Hilderink en Peter de Kan. Zij hebben gebruikt gemaakt van de stilte, de rust, de natuur, het water. Het reeds bestaande pad is uitgediept, zodat het pad eerst enigszins afloopt en na het midden geleidelijk weer oploopt. Aan de landzijde van het pad is een betonnen band geplaatst met daarop een hard houten zitting. Aan de waterkant is een hard stenen band geplaatst, bestaande uit elementen waarop de namen van de gevallen militairen. De elementen zijn in een chronologische volgorde geplaatst. Op de eerste steen staat Nederlands Indië 1945 en op de tweede steen de naam van de militair, die het eerst is overleden. Op de steen staat de geboorte datum, de naam en de datum van overlijden. Op de laatste steen staat Nieuw Guinea 1962. Vlak bij de grote boom, ongeveer in het midden van het monument, is een urn kelder geplaatst. In de kelder is een urn geplaatst met alle namen van de uit Groningen afkomstige militairen, die in het voormalig Nederlands Oost Indië en Nieuw Guinea zijn gevallen. Op de dekplaat staat: "Zij keerden niet terug". In 2002 is het monument onthult. De onthulling is vooraf gegaan door een geweldige herdenking bijeenkomst in de Martinikerk. De heer Graafhuis heeft bijgedragen aan de organisatie en uitvoering van de herdenking. Op de eerste dinsdag van de maand juni is er een herdenking bij het Indië Monument. De laatste krans wordt over het water van de vijver gevaren naar de overkant. Symbolisch gaat de krans over de Oceaan naar de jongens die in het Verre Oosten zijn begraven. Zoals hiervoor vermeld was de doelstelling van de stichting: het tot stand komen van een monument. Na de onthulling in 2002 is de naam niet direct gewijzigd. Het bestuur heeft de activiteiten uitgebreid, mede gelet op het feit dat de gemeente de drie leden van het dagelijks bestuur, bestaande uit de heren Hansen, Graafhuis en Tigchelaar, om advies vroeg bij de organisatie van de gemeentelijke veteranendag. Ook was de voorzitter, de heer Hansen, betrokken bij een jaarlijkse herdenking van vier uit Appingedam afkomstige militairen, die in het voormalig Nederlands Oost Indië gevallen waren. Dezelfde heren, voorzitter, secretaris en penningmeester van de stichting werden bestuurslid van de stichting Comité Groningen en de Koninklijke Marine, een stichting die contacten onderhield met de Koninklijke Marine en dan vooral met het schip Hr.Ms. Groningen. Op het eind van het jaar werd er een kerstboom gebracht naar dit schip. Laatst genoemde stichting bestaat niet meer, de activiteiten van de stichting zijn overgenomen door de stichting Indië Monument Groningen. Toestemming is gevraagd voor de adoptie van een marineschip. Door de Marineleiding werd daarvoor aangewezen Zr.Ms. Zeven Provinciën. Bijna 7 keer is een kerstboom naar dit schip gebracht. Deze traditie is overgegaan naar het nieuwe schip, Zr.Ms. Groningen. Omdat de vlag de lading niet meer dekte zijn de statuten aangepast en is in 2011 de stichting : Stichting Veteranen en Postactieve Militairen Groningen opgericht. De belangrijkste doelstelling is het organiseren van de jaarlijkse herdenking bij het Indië Monument op de begraafplaats Selwerderhof te Groningen. De herdenking heeft na de onthulling reeds 15 keer plaats gevonden. Het bestuur krijgt iedere keer veel complimenten voor het monument en de herdenking. Vooral het overvaren van de krans van de stichting maakt op velen grote indruk. Verder ondersteunt de stichting casu quo werkt mee aan overige herdenkingen en veteranendagen in de provincie Groningen en het naast de reeds bestaande organisaties behartigen van de belangen van veteranen en postactieve militairen en het onderhouden van de contacten met de Koninklijke Marine. Zo wordt er ieder jaar weer een kerstboom gebracht naar Zr.Ms. Groningen. Het bestuur onderzoekt de mogelijkheden om nog meer te doen voor de veteranen en de postactieve militairen.